Gisteren kwam ik via instagram op de pagina van de Hersenstichting. Daar zag ik een bericht over de Sunset Walk. Super leuk dacht ik, maar vast niets voor mij, want dan moet ik er helemaal naartoe reizen. En daar heb ik gewoon de energie niet voor. Maar hoe mooi bleek het te zijn dat we het ook gewoon kunnen lopen vanuit huis! Ik heb fibromyalgie, een persoonlijkheidsstoornis en angststoornis en ik heb dus dagelijks te maken met de onzichtbare gevolgen van een hersenaandoening. Ik ben snel moe, kan niet tegen veel prikkels en ik kan geen spontane dagjes weg. Ook vakanties zitten er niet vaak in. 

Helaas komen ook in onze familie veel hersenziektes voor, alzheimer, hersentumoren, depressies. Dus voor hen wilde ik dit ook lopen.

Ik belde mijn moeder en ook zij was gelijk enthousiast. Ook zij leeft met de gevolgen van hersenaandoeningen. Dan wel niet bij mij, maar ze is altijd mantelzorger geweest van mijn vader die zijn hele leven kampte met depressies. Ook nu is ze mantelzorger maar dan voor mij.

Nadat ik deze actie deelde kreeg ik veel reacties, van mensen die weer direct te maken hadden met epilepsie, autisme en parkinson. Het is zo een vreselijk grote groep die te maken hebben met hersenaandoeningen.

Gelukkig krijg ik goede hulp en is mijn aandoening nu redelijk draagbaar, maar ik ben me enorm bewust van al die mensen voor wie dat niet zo is, of voor wie de toekomst ook onzeker is. Met deze wandeling willen we het taboe doorbreken rondom onzichtbare gevolgen van hersenaandoeningen, maar willen we natuurlijk ook graag geld ophalen om meer onderzoek naar al deze ziektes  te kunnen bekostigen. En hopelijk kunnen we een aantal van deze ziektes de wereld uit helpen.